Het emoticon op de cover verscheen op iPhones als je ‘stotteren’ typte. Een blozend gezichtje met de wenkbrauwen op halfzeven, een dichtgeknepen oog en gekronkelde lippen. Na klachten van de Britse stotterorganisatie Stamma besloot Apple deze vernederende koppeling ongedaan te maken.
Waarom dan toch dit stigmatiserende beeld op dit boek? Omdat het veelzeggend is voor hoe ‘personen die stotteren’ beoordeeld worden. Er heerst het misverstand dat iedereen ervanaf kan komen. “Blijf werken aan je spraakhandicap”, las Steven de Jong in zijn functioneringsverslag. Jarenlang werd hij in spraakarme functies geïsoleerd totdat hij kenbaar maakte dat niet het stotteren hem beperkte, maar de werkomgeving. In dit boek sluit hij zich aan bij de internationale beweging voor het ‘recht om te stotteren’.
De Jong stuurde tachtig organisaties deze mail: “Namens Stichting Support Stotteren ben ik op zoek naar vacatures die geschikt zijn voor ‘personen die matig tot hevig stotteren’. Zou u kunnen aangeven of het voor deze mensen de moeite waard is om te solliciteren op deze functie?”
Gelieve niet te stotteren op onze inclusieve werkvloer is een onthullend boek, waarin hard bewijs voor discriminatie wordt afgewisseld met persoonlijke verhalen over hoe het is om te stotteren. Een manier van spreken waarmee echt prima te leven en te werken is, mits werkgevers er niet zo’n punt van maken.
Bestel dit boek over stotteren via Managementboek.nl
“Het boek ‘Gelieve niet te stotteren op onze inclusieve werkvloer’ van Steven de Jong is een eyeopener voor velen, hoop ik. Vanuit mijn werk als casemanager verzuim is mijn ervaring dat als er iemand met een ‘beperking’ in dienst komt, de afspraken over wat die persoon nodig heeft om zijn werk te doen niet worden vastgelegd. Als er dan een nieuwe leidinggevende komt, moet de persoon waar het om gaat telkens opnieuw die afspraken maken en zich bewijzen. Dit zorgt voor veel onnodige stress. Een logische vraag van een nieuwe leidinggevende zou óók kunnen zijn: wat heb jij nodig (en wat is daar over afgesproken) zodat jij je werk kunt doen zoals je het doet?”
Cindy Paardenkooper, verzuimcoördinator en preventiemedewerker
“Wat een inzicht in de belevingswereld van mensen die stotteren, de kortzichtigheid van sommige mensen, en het gebrek aan kennis over stotteren.”
Dr. Else Eising, onderzoeker Max Planck Instituut voor Psycholinguïstiek